Foki i polskie egzemplarze
Domena – eukarioty, królestwo – zwierzęta, typ – strunowce, podtyp – kręgowce, gromada – ssaki, podgromada - ssaki żyworodne, szczep – łożyskowce, rząd – drapieżne, podrząd – psokształtne, nadrodzina – płetwonogie, a rodzina... fokowate. Tak – chodzi właśnie o foki, jedne z najbardziej fascynujących zwierząt zamieszkujących w wodach całego świata. Nawet w Bałtyku, kilka okazów możemy spotkać w Polsce.
O tym jak foki wyglądają większość z nas wie. Oczywiście jest kilka gatunków, większość jest do siebie bardzo podobnych, niekiedy wręcz dla laików nie do odróżnienia. Z najbardziej charakterystycznych cech fok warto wymienić fakt, że zwierzęta te potrafią nurkować na głębokość nawet do dwustu metrów, pod wodą mogą przebywać przez około czterdzieści minut bez potrzeby wynurzania. To sprawia, ze foki są nie lada groźnymi drapieżnikami. Te z pozoru miłe stworzonka, o miłym i przyjaźnie wyglądającym pysku. Stworzenia te, najczęściej dziko żyjące żywią się najczęściej rybami. Foki świetnie pływają i mają doskonały wzrok zarówno pod wodą, jak i na lądzie.
W Bałtyku u wybrzeży polskich żyje kilka sztuk foki szarej. Dwa egzemplarze najczęściej spotyka się w okolicach Niechorza i Trzęsacza. Są to egzemplarze wpuszczone do naszego morza przez trójmiejskich biologów zajmujących się tamtejszym fokarium. Niedawno w naszych wodach pojawiło się małe stadko foki szarej, prawdopodobnie przywędrowało ono do nas z niemieckich wybrzeży. Najczęściej spotyka się je w okolicach Trójmiasta.
Najbardziej groźnym okazem z rodziny fok jest lampart morski, to foka o cętkowanej skórze – stad zawdzięcza swoją nazwę. To osławiony, krwiożerczy potwór. W tym wypadku ryby to tylko element diety, lampart morski jako jedyna z fok poluje na dużo większe osobniki. Łupem lamparta morskiego padają między innymi pingwiny, nawet dorosłe osobniki.
Największym osobnikiem wśród fok jest słoń morski. Charakterystyczny pysk przypominający trąbę słonia nadała te nazwę temu gatunkowi. 80% swojego życie słonie morskie spędzają w wodzie, z dala od brzegów. Jedynie dla odpoczynku wychodzą na krę, niekiedy na ląd.
Najpiękniejszą z fok jest natomiast foczka grenlandzka. Ta podoba się nam przede wszystkim ze względu na wspaniałą, białą sierść. Najczęściej można ją spotkać w biotopie arktycznym. Lodowce, oraz zimne wybrzeża Skandynawii. Przez wzgląd na cenne futra gatunek ten był szczególne ceniony przez myśliwych, dziś wprowadzone są liczne okresy ochronne, podczas których na foki polować nie wolno.
Foki spotykać można także w tropikach, na lagunach i gorących plażach. To głównie mniszka hawajska, przesympatyczna foczka, która specjalnie nie boi się ludzi. To atrakcja turystyczna Hawajów. Ten gatunek żywi się skorupiakami i rybami. To najbardziej zagrożone wyginięciem zwierze z rodziny fok. Szacuje się, że przy życiu pozostało niewiele ponad tysiąc egzemplarzy. Zwierzęta te objęte są szczególna ochroną gatunkowa i prowadzone są wysiłki, by odrodzić ten gatunek i zwiększyć go liczebnie.
